De naïeve en sympathieke dikkerd Agent 212 is steevast kop van Jut
          als problemen op iemand moeten worden afgeschoven of als iemand met
          vervelende klussen moet worden opgezadeld. Boeven, onvoorzichtige chauffeurs en koppige zelfmoordenaars volgen elkaar in een 'moordend'
          ritme op, tot groot plezier van de lezers én van de auteurs van de
          reeks, Kox en Cauvin.

Kip, koek en ei

Etre enterré au cimetière de Pierre Tombal n'est pas toujours de tout repos : entre les squelettes qui refusent de savourer cette nouvelle tranquilité, ceux qui cherchent à arrondir leurs fins de mois en trouvant un petit boulot et les sempiternels râleurs, le fossoyeur le plus célèbre de la BD n'est pas prêt de connaître un repos éternel (et c'est tant mieux pour ses lecteurs) !

Pierre Tombal Tome 21

Agent 212 is eindelijk terug. Boeven, foutparkeerders én de
          schoonmama van Arthur kunnen maar beter op hun tellen passen. Hoe
          nobel en goedbedoeld zijn optreden ook is (nu ja, niet als het met
          schoonmama te maken heeft), er loopt geheid wat fout als agent 212 op
          het toneel verschijnt. Hilarisch in dit album is bijvoorbeeld de grap
          van de man die Arthur bij de hand neemt en hem feilloos door de mist
          loodst. "Opletten, hier is een trede! Uitkijken voor het putje, daar.
          Opgepast voor de paal!" Als de mist optrekt en agent 212 alleen
          verder kan, blijkt zijn redder in nood... een blinde te zijn. Het
          zijn grappen zoals alleen Raoul Cauvin ze kan bedenken.

Wilde achtervolging

Bij een zoveelste slag raakt Blutch van zijn paard. Als Chesterfield terugkomt is hij spoorloos. Uiteindelijk vindt Chesterfield hem bij een boom stil zittend, levend maar bewusteloos. Als hij met hem bij een dokter is geweest, lijkt alle hoop op herstel niet aanwezig, wel heeft de dokter gezegd dat Blutch herinnerd moet worden aan belangrijke momenten in zijn leven. Chesterfield vat dit erg serieus op en wil de scène naspelen waarbij hij en Blutch elkaar voor het eerst ontmoetten (zie - Hoe het begon). Als dat niet blijkt te werken haalt hij nog meer herinneringen naar boven...

Buiten westen

Ruw en onbeschoft zijn? Helpt niet! Duidelijk laten merken dat je
          eigenlijk belangstelling hebt voor een ander meisje? Daar heeft ze
          lak aan! Haar voorstellen aan andere jongens in de hoop dat ze met
          hun zal optrekken? Zinloos! Lily kleeft aan Cédric als een kauwgom
          onder je schoenzool en ze laat zich door niets of niemand
          afschrikken. Ze volgt Cédric letterlijk overal en ze deinst er niet
          voor terug om Cédrics vrienden te slaan en Chen te bijten. Waar zal
          dat ophouden?

Ik wil trouwen!

Blutch en Chesterfield komen terug van een slagveld als Blutch wordt aangeklampt door de heer Nutcracker. Deze ziet Blutch aan voor zijn verloren zoon Barneby. Blutch moet eerst niks van de man hebben, maar besluit dan toch zijn verhaal aan te horen. Nutcracker vertelt hem dat zijn zoon door een list in het leger is terechtgekomen en na een van de vele veldslagen zijn geheugen is kwijtgeraakt, waarna hij in een gekkenhuis is opgenomen en meestal maar een ding zegt (yessir!). Volgens Nutcracker is zijn zoon helemaal niet gek, maar heeft een duwtje in de goede richting nodig. Blutch besluit zijn medewerking te verlenen en van plaats te willen wisselen met Barneby.

Kip, koek en ei

Résumé

Plus de livres de Cauvin

Critiques

Ce livre n'a pas encore de critiques