Les Tuniques Bleues Tome 36

Pierre Tombal

«Je suis un pauvre fossoyeur.» Pierre Tombal pourrait presque reprendre à son compte ce refrain de Brassens, si ce n'est que sa vie n'a rien de triste. Aux petits soins pour ses turbulents pensionnaires, il dialogue avec eux et fait règner un ordre bon enfant dans le cimetière dont il a la charge. Une seule chose l'agace : qu'on lui parle de crémation.

Histoires d'os (Pierre Tombal, #2)

Een agent moet in elke situatie en onder alle omstandigheden zijn

 mannetje kunnen staan. Uiteraard geldt dat ook voor Agent 212, maar

 aangezien hij niet de snuggerste van het team is, moet je voorbereid

 zijn op... Ach, laten we het houden op 'het ergste'... Want als Agent

 212 in de buurt is, gebeurt altijd net dát waar je niet op had

 gerekend. Een dichtgevroren meer wordt een diepvriezer, een

 kennismaking met het verkeersreglement draait uit op een afrekening.

 Een radiobestuurd vliegtuig... blijkt een moordwapen te zijn. Als

 agent 212 in de buurt komt, is het vaak 2 voor 12. Zou dat een toeval

 zijn? Dat politie en Justitie niet altijd gevleid uit de situatie

 komen, zal liefhebbers van humoristische strips een zorg zijn.

Op glad ijs

Elle met mal l'alèse (Les Femmes en Blanc, #16)

På en ferietur til sydstaterne bliver Sammy og Jack vidner til et hemmeligt møde hos Ku-Klux-Klan. Da såvel den farvede befolkning som de lokale beboere misforstår situationen, bliver Sammy og Jack nødt til at rede trådene ud, samtidig med, at de må gøre sig de ihærdigste anstrengelser for blot at holde sig i live natten over.

Les Tuniques Bleues Tome 36

Plus de livres de Raoul Cauvin

Critiques

Ce livre n'a pas encore de critiques