L'agent 212 Tome 7 : un flic à l'ombre

Na het debacle van het vorige avontuur (zie album 42) zoekt kapitein Stillman een manier om zijn standvastige zus Abigail weg te krijgen uit het kamp. Blutch en Chesterfield escorteren uiteindelijk Abigail naar een plaats waar Generaal Ulysses S. Grant op dat moment gevestigd is, deze moet een aantal officieren ontslaan omdat ze niet meer geschikt zijn voor hun functie, maar daar gaat een feest aan vooraf. Abigail wordt onder de hoede van George Appeltown geplaatst, die Blutch en Chesterfield nog kennen van hun legerplaats Fort Bow, als Chesterfield ook nog eens te horen krijgt dat Mathilde er ook is smelt zijn hart meteen.

De blauwblues

Het verhaal begint als een Zuidelijk schip de Noordelijke barricade nadert. Als de Noordelijken het schip willen tegenhouden, vliegt hun schip zomaar in de lucht. Aan land is korporaal Blutch de vele aanvallen die ze moeten uitvoeren, zat. Omdat hij dienst weigert, zal hij gefusilleerd worden. De executie wordt uitgesteld en op dat moment krijgt de Generale Staf het bevel om twee soldaten het geval van de ontplofte boot te laten onderzoeken. Die twee soldaten zijn Blutch en Chesterfield.

The David

Chesterfield en Blutch zijn achter de vijandelijke linies op verkenning gegaan. Daarbij hebben ze belangrijke gegevens verzameld, die ze zo snel mogelijk aan de generale staf mee willen delen. Ze worden echter betrapt en een groep van de zuidelijke cavalerie zet de achtervolging in. Het verhaal begint als Chesterfield en Blutch, achterna gezeten door de zuidelijken, richting de Mexicaanse grens vluchten. Dit is hun enige uitweg. Nadat ze de Rio Grande zijn overgestoken, staken de zuidelijken inderdaad hun achtervolging. Helaas voor Blutch en Chesterfield blijft een kleine groep achter, om ze alsnog te grazen te nemen, zodra ze weer over willen steken. Tijdens hun zoektocht naar een andere plek om over te steken, stuiten ze op de meedogenloze indiaan Jacomino, die met zijn bende de omgeving terroriseert.

El Padre

«Je suis un pauvre fossoyeur.» Pierre Tombal pourrait presque reprendre à son compte ce refrain de Brassens, si ce n'est que sa vie n'a rien de triste. Aux petits soins pour ses turbulents pensionnaires, il dialogue avec eux et fait règner un ordre bon enfant dans le cimetière dont il a la charge. Une seule chose l'agace : qu'on lui parle de crémation.

L'agent 212 Tome 7 : un flic à l'ombre

Plus de livres de Raoul Cauvin

Critiques

Ce livre n'a pas encore de critiques