Les Tuniques Bleues Tome 31

Cornelius woont bij zijn ouders en werkt bij de slagerij van meneer Graham. Cornelius' vader praat vol trots over de Alamo. Als op een dag het Noordelijk Unie leger hun dorp aan doet, laat dat Cornelius niet onberoerd. Diezelfde dag moet hij een bestelling wegbrengen bij café The Pacific. 's Avonds lijkt Cornelius een beslissing te nemen. Zijn drammerige moeder stuurt hem met bloemen naar zijn baas om diens dochter ten huwelijk wil vragen. Cornelius loopt dan langs The Pacific en besluit zichzelf maar even moed in te drinken. Blutch, de eigenaar van de kroeg, drinkt gezellig mee. Als de kleine uurtje verstreken zijn komt een kleine groep Unie soldaten het café bezoeken. Cornelius en Blutch zijn er dronken genoeg voor, dat ze zich laten overhalen te tekenen voor het leger.

Hoe het begon

In het veldhospitaal lijkt men handen te kort te komen en worden er een extra verpleegsters aangetrokken. De mannen zijn door het dolle heen bij het zien van de vrouwen en willen maar al te graag de ziektewet in. Blutch is een van de weinigen die echt hulp nodig heeft na een aanslag; hij wordt verzorgd door zuster Jenny. Chesterfield vindt dat die twee wel erg goed met elkaar overweg kunnen...

Blauwen en vrouwen

Georgia, ten tijde van de Secessieoorlog... Na een buitengewoon bloedige veldslag worden korporaal Blutch en sergeant Chesterfield als enige overlevenden van het tweeëntwintigste regiment voor een verkenningsopdracht naar Lagrange gestuurd. Lagrange is een kleine versterkte stad, maar het is er zó rustig... dat het verdacht lijkt. Achter de houten schutting rond de stad hebben de "Nancy Harts" postgevat, een gewapende groep zuidelijke vrouwen. Bij aanvang lijkt het kransje dames voor het georganiseerde noordelijke leger een hapklare brok te worden, maar deze ongewone vijand blijkt niet alleen erg taai, maar ook bijzonder geslepen te zijn. De "Nancy Harts" zijn dan ook bij de gevaarlijkste tegenstanders die de Blauwbloezen ooit hebben bekampt.

De nancy harts

Les Tuniques Bleues Tome 21

Virginia, 17 maart 1862, St. Patrick's Day. Terwijl de leden van de

 Ierse Brigade - Noord-Ierse soldaten - hun bankvakanties vieren, is

 Chesterfield op zoek naar die geboren deserteur Blutch. Maar dan

 denkt een soldaat in de brigade dat hij in de sergeant een neef ziet!

 Zou Cornelius - sorry, 'Corny' - met zijn rode haar en zijn slechte

 humeur van Ierse afkomst zijn zonder dat hij het weet? Een openbaring

 die hem zal dwingen een aantal onmogelijke keuzes te maken! Tussen

 een verkenning van een weinig bekend historisch feit - de Ierse

 betrokkenheid bij de Burgeroorlog - en een groot komisch avontuur,

 zullen de Blauwbloezen u opnieuw verrassen! Herontdek hen in het

 gezelschap van het gloednieuwe duo gevormd door Willy Lambil en Kris,

 die net als als wijlen Raoul Cauvin inspiratie haalt uit de

 absurditeit van de oorlog...

De Blauwbloezen - deel 66 - Irish Melody

Blutch is voor de zoveelste keer gedeserteerd en probeert alle mogelijke manieren om Sgt. Chesterfield van zich af te schudden (zoals zijn uniekleding te verwisselen met die van een vogelverschrikker). Als Blutch te pakken is genomen wordt hij voor een nacht gevangengezet in een nabijgelegen dorp, terwijl Chesterfield een hotel neemt. Daar in de kroeg beneden raakt Chesterfield aan de praat met een alcoholistische dokter, genaamd Harding die Blutch schijnt te kennen, Chesterfield wil hier alles over te weten komen.

De groene jaren

Pauvre Lampil: L'intégrale

Le gros, c'est Cornélius Chesterfield, sergent zélé et discipliné de l'armée du Nord des Etats-Unis. Le petit, c'est Blutch, un malin râleur et désabusé qui ne rêve que de déserter. Pris dans les affres de la Guerre de Sécession, ces deux-là font ce qu'ils peuvent pour échapper aux ennuis que leur valent des chefs bornés, des ordres aberrants et un destin décidément contraire...

À travers des histoires pleines de rire et d'action, Lambil et Cauvin nous offrent une critique acerbe des absurdités de la guerre et du militarisme obtus.

Les Tuniques Bleues Tome 31

Plus de livres de Willy Lambil

Critiques

Ce livre n'a pas encore de critiques