Temps a devenir

Belgian philosopher Isabelle Stengers and Ilya Prigogine, winner of the Nobel Prize in 1977 for his work on the thermodynamics of non-equilibrium systems, make their ideas accessible to a wide audience in this book, which has engendered massive debate in Europe and America. Stengers and Prigogine show how the two great themes of classic science, order and chaos, which coexisted uneasily for centuries, are being reconciled in a new and unexpected synthesis.

Lois Du Chaos (Les) N.E

Dans la perspective classique, une loi de la nature était associée à une description déterministe et réversible dans le temps. L'introduction du chaos nous force à généraliser la notion de loi de la nature et à y introduire les concepts de probabilité et d'irréversibilité.

Les lois du chaos

Ο χρόνος, η θεμελιώδης διάσταση της ύπαρξής μας, γοήτευε πάντα τους καλλιτέχνες, τους φιλοσόφους, τους επιστήμονες, αλλά και τους απλούς ανθρώπους. Σύμφωνα με την κοινή λογική, κινείται πάντοτε προς τα εμπρός - ποτέ προς τα πίσω. Ωστόσο, ο Αϊνστάιν είπε ότι «ο χρόνος είναι μια πλάνη». Οι νόμοι της φύσης, όπως διατυπώθηκαν από τον Νεύτωνα, περιγράφουν ένα άχρονο, ντετερμινιστικό σύμπαν, όπου οι προβλέψεις χαρακτηρίζονται από απόλυτη βεβαιότητα. Οι δύο μεγάλοι φυσικοί υποστήριζαν ότι ο χρόνος είναι αναστρέψιμος - ως εκ τούτου, στερείται νοήματος. Σε αυτό το πλαίσιο, οι πρωτοποριακές έρευνες του Ilya Prigogine επέφεραν ριζοσπαστικές αλλαγές. Οι επιστήμονες ανακαλύπτουν συνεχώς αστάθειες και διακυμάνσεις που οδηγούν σε εξελικτικά μορφώματα, σε όλα τα επίπεδα, από την κοσμολογία ως τη μοριακή βιολογία. Οι χρονικά αναστρέψιμες διαδικασίες σπανίζουν στον πραγματικό κόσμο· η μη αναστρεψιμότητα αποτελεί τον κανόνα. Κανείς πριν από τον Prigogine δεν κατόρθωσε να συμπεριλάβει αυτή την προφανή, μη αναστρέψιμη ροή του χρόνου στους νόμους της φυσικής. Στο Τέλος της Βεβαιότητας, ο Prigogine συνδυάζει τις έννοιες που εισήγαγε στα προηγούμενα έργα του σε μια αυστηρή, συνεπή επιστημονική θεώρηση του κόσμου· παρουσιάζει τη ρήξη του με την κλασική περιγραφή της φύσης, ελέγχει την παραδοσιακή προσέγγιση του χρόνου και δείχνει πώς, όταν παρακολουθούμε τις πιθανοκρατικές διαδικασίες της φύσης, υπερβαίνουμε την «απονεκρωμένη μηχανική» του ντετερμινισμού. Αναλύοντας τα επιχειρήματά του, οδηγεί τον αναγνώστη σε μια διανοητική περιπέτεια που αρχίζει από τις ιδέες των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, συνεχίζεται με τη νευτώνεια τροχιά και το ντετερμινιστικό χάος, και φτάνει ως τα ύψη μιας ενοποιημένης διατύπωσης της κβαντικής θεωρίας και της κοσμολογίας.

Το Τέλος της Βεβαιότητας: Χρόνος, Χάος και οι νόμοι της Φύσης

Temps à devenir - A propos de l'histoire du temps

Introduction à la thermodynamique des processus irréversibles

Time, the fundamental dimension of our existence, has fascinated artists, philosophers, and scientists of every culture and every century. All of us can remember a moment as a child when time became a personal reality, when we realized what a "year" was, or asked ourselves when "now" happened. Common sense says time moves forward, never backward, from cradle to grave. Nevertheless, Einstein said that time is an illusion. Nature's laws, as he and Newton defined them, describe a timeless, deterministic universe within which we can make predictions with complete certainty. In effect, these great physicists contended that time is reversible and thus meaningless.

La Fin Des Certitudes

Une énigme marque la physique depuis Galilée. Pourquoi cette science a-t-elle, dès l'origine, fait le choix de l'éternité contre le temps du devenir ? Pourquoi a-t-elle répété la plus paradoxale des négations, celle de la flèche du temps, qui traduit pourtant la solidarité de notre expérience avec le monde où nous vivons ? La question du temps a créé une tension entre l'idée d'un monde régi par des lois intemporelles et déterministes et l'expérience humaine, mémoire du passé, ouverture de l'avenir. Elle a également opposé la physique aux autres sciences, et les lois " fondamentales " aux descriptions phénoménologiques qui, elles, traduisent la flèche du temps. Mais aujourd'hui se dessine une cohérence nouvelle qui ouvre la physique aux interrogations du devenir, à l'émergence du nouveau qu'elle avait niée. La question du temps, un et multiple, articule notre besoin de construire une conception plus unifiée du monde avec la multiplicité des regards que ce dernier exige de nous. Un renouvellement des connaissances qui nous fait découvrir une science créatrice de significations, délivrée de l'utopie d'un savoir infini, une oeuvre humaine, située elle-même entre le temps et l'éternité.

Temps a devenir

Plus de livres de Ilya Prigogine

Critiques

Ce livre n'a pas encore de critiques