Le Témoin auriculaire - Cinquante caractères

Après La langue sauvée et Le flambeau dans l'oreille, ce troisième volume des mémoires d'Elias Canetti, prix Nobel de littérature, rend compte d'une période brève mais particulièrement importante. Qu'il s'agisse de la vie privée, de la formation intellectuelle de l'auteur, de son oeuvre qui déjà s'édifie ou bien de la décomposition politique qui touche l'Europe centrale. Tandis que Vienne, capitale des arts et des idées, connaît un ultime flamboiement, Canetti, bientôt trentenaire, y affronte ses premières épreuves d'écrivain. Des épreuves qu'il parvient à surmonter grâce à la rencontre de très grands esprits comme Musil, Hermann Broch ou Alban Berg qui l'encouragent, tandis qu'il exerce sur eux son regard aigu qui nous vaut de fabuleux portraits. Outre ces rencontres humaines, des oeuvres du passé - Büchner, Goya, Breughel - contribuent à initier au réel le jeune écrivain qui contemple et restitue l'ambiance de villes telles que Strasbourg ou Prague, lieux d'une époque engloutie. Et tandis que se multiplient les signes prémonitoires d'une catastrophe imminente, Canetti retrouve, pour la perdre définitivement, sa mère. Il lui consacre des pages parmi les plus lucides et déchirantes que l'amour et la mort aient inspirées.

Jeux de regard - Histoire d'une vie 1931-1937

Na Het Martyrium, het beste boek dat ik dit jaar heb gelezen, wilde ik dolgraag meer lezen van deze wonderbaarlijke schrijver. Het meest voor de hand liggend was zijn volgende meesterwerk Massa en Macht, maar ik voelde me nog niet klaar voor deze imponerende studie waar 20 jaar aan gewerkt is en waarmee de Nobelprijs voor de Literatuur grotendeels is verdiend. Ik kwam daardoor uit bij zijn hoog aangeschreven biografie, daar Elias Canetti geen andere romans meer heeft geschreven na zijn eerste. Dit is het eerste deel van die autobiografie: De Behouden Tong. De enige biografie die ik ooit eerder las is van Carl Lewis, de atletiek legende, die mijn grote held was op de basisschool. Ik was toen 11 jaar, en dat betekent dat ik er nu dus niet helemaal zeker meer van was of dit genre wel iets voor mij zou zijn. Wat bleek: deze autobiografie is bijna magisch. En of dat nou ligt aan de schrijfstijl van Elias Canetti en de wijze waarop hij alleen de meest belangrijke momenten uit zijn leven tot leven brengt, of iets aan autobiografieën in het algemeen, ik kan het nu niet zeggen, maar mijn eigen persoonlijkheid bepalende herinneringen keerde achter elkaar terug in mijn gedachtes. Wat mooi vond ik dat. Het was net zoals bij het Martyrium, waar ik ook na het lezen nog vaak met de materie in mijn hoofd aan het wegdromen was in het verleden.Dit eerste deel van de autobiografie vertelt over de eerste 16 levensjaren van de schrijver. Terwijl voor mij een verhuizing binnen mijn eigen dorp al een apocalyptische ramp geweest zou zijn geweest in mijn jeugd, doet hij zowel Bulgarije, Engeland, Oostenrijk als Zwitserland aan als opgroeiplekken. Omringt door vele culturen en talen ontwikkelt kleine Elias al snel een liefde voor woorden en zinnen. Hij wordt daarbij aangemoedigd door zijn vader die van jongs af aan veel boeken voor hem meeneemt en hem verder stimuleert door elke avond te vragen wat hij gelezen heeft. Na de plotselinge dood van zijn vader neemt zijn moeder deze rol van hem over en onder haar invloed groeit hij uit tot een belezen jongeman die werkelijk overal geïnteresseerd in is. In deze jaren neemt de relatie met zijn moeder een grote rol in zijn leven in, maar ook de invloed die familieleden, schoolkameraden, docenten, schrijvers en verhalen op hem hebben gehad komen uitgebreid aan bod. De meest fascinerende momenten waren voor mij echter de ervaringen met individuen of groepen die hun macht lieten gelden en daardoor als beginnende inspiratie dienden voor zijn eerder genoemde meesterwerken. Het zorgde ervoor dat ik meteen bij hoofdstuk 1 werd gegrepen.

La langue sauvée: Histoire d'une jeunesse 1905-1921

Le territoire de l'homme - Réflexions, 1942-1972

«Le professeur Peter Kien, un homme long et maigre, savant sinologue [...], avait l'habitude de jeter un coup d'oeil aux devantures de toutes les librairies devant lesquelles il passait. Il trouvait presque plaisant de constater que la mauvaise graine et l'ivraie gagnaient chaque jour du terrain. Lui-même possédait la plus importante bibliothèque privée de cette grande ville. Et il en emportait toujours une parcelle sur lui. La passion qu'il éprouvait pour elle, la seule qu'il se permît dans sa vie sévère et studieuse, le contraignait à des mesures de prudence.».

Auto-da-fé

Un homme marié qui ne cesse de changer de maîtresse. Son frère, attiré par les hommes, mais secrètement attaché à sa belle-soeur qui se cramponne à l'amour qu'elle éprouve pour lui... Retrouvées en 2003, ces lettres dévoilent le triangle amoureux sans équivalent formé par Elias, Georges et Veza Canetti. Elles constituent un cruel et bouleversant roman d'amour épistolaire qui apporte un éclairage inédit sur l'un des plus grands écrivains du XXe siècle, prix Nobel de littérature.

Lettres à Georges

La Conscience des mots - Essais

Le Coeur secret de l'horloge - Réflexions, 1973-1985

« La mort me brûle » : tout au long de sa vie, le prix Nobel de littérature Elias Canetti n'a cessé d'écrire et de réfléchir au thème de la mort. Conçu comme le pendant de Masse et Puissance, le livre qu'il projetait de lui consacrer voit enfin le jour.Principalement composé d'inédits découverts après la disparition, en 1994, de l'auteur d'Auto-da-fé, ce recueil mêle notes, aphorismes, portraits et réflexions. Le regard de l'anthropologue alterne avec celui du romancier qui commente poètes, philosophes et scientifiques, tandis que le critique invoque mythes et satires. Et toujours, au coeur de sa réflexion, ce questionnement, qui illustre la blessure du XXe siècle : pourquoi les hommes se tuent-ils avec tant de fougue ? À l'image d'un auteur au talent protéiforme, ce livre déploie les multiples facettes d'une pensée hors normes et toujours d'actualité.

Le Témoin auriculaire - Cinquante caractères

Plus de livres de Elias Canetti

Critiques

Ce livre n'a pas encore de critiques