This is the third volume of Elias Canetti's autobiography, following "The Tongue Set Free" and "The Torch in My Ear". It is set in Vienna between 1931 and 1937, at a time when the European catastrophe was already clear to anyone with eyes to see. The book is both a portrait of its time and an intellectual and spiritual autobiography. Canetti describes his relationships with Herman Broch, Robert Musil, Fritz Wortruba, the composer Alban Berg, and Alma Mahler.

Jeux De Regard 1931 1937: Histoire D'une Vie

Le Coeur secret de l'horloge - Réflexions, 1973-1985

« La mort me brûle » : tout au long de sa vie, le prix Nobel de littérature Elias Canetti n'a cessé d'écrire et de réfléchir au thème de la mort. Conçu comme le pendant de Masse et Puissance, le livre qu'il projetait de lui consacrer voit enfin le jour.Principalement composé d'inédits découverts après la disparition, en 1994, de l'auteur d'Auto-da-fé, ce recueil mêle notes, aphorismes, portraits et réflexions. Le regard de l'anthropologue alterne avec celui du romancier qui commente poètes, philosophes et scientifiques, tandis que le critique invoque mythes et satires. Et toujours, au coeur de sa réflexion, ce questionnement, qui illustre la blessure du XXe siècle : pourquoi les hommes se tuent-ils avec tant de fougue ? À l'image d'un auteur au talent protéiforme, ce livre déploie les multiples facettes d'une pensée hors normes et toujours d'actualité.

Le Livre contre la mort

«Le professeur Peter Kien, un homme long et maigre, savant sinologue [...], avait l'habitude de jeter un coup d'oeil aux devantures de toutes les librairies devant lesquelles il passait. Il trouvait presque plaisant de constater que la mauvaise graine et l'ivraie gagnaient chaque jour du terrain. Lui-même possédait la plus importante bibliothèque privée de cette grande ville. Et il en emportait toujours une parcelle sur lui. La passion qu'il éprouvait pour elle, la seule qu'il se permît dans sa vie sévère et studieuse, le contraignait à des mesures de prudence.».

Auto-da-fé

Après les trois volets de son autobiographie, Elias Canetti, prix Nobel de littérature et témoin majeur du xxe siècle, s'est penché sur ses « années anglaises ». Rassemblée après sa mort, en 1994, par sa fille, cette suite fragmentaire et inachevée de l'« Histoire d'une vie » mêle journal intime et galerie de portraits.
Emigré à Londres dès 1939, Canetti brosse un brillant panorama de la vie britannique pendant et après la guerre. Gens de lettres, savants, historiens, politiciens sont croqués avec une causticité redoutable, comme T. S. Eliot, Iris Murdoch ou Margaret Thatcher. Mais Canetti côtoie également, avec plus de bonheur, Kokoschka, Bertrand Russell ou Anna Mahler.
Outre leur intérêt documentaire, ces réflexions et ces portraits reflètent la personnalité profonde de l'auteur de Masse et puissance.

Les années anglaises

Le Témoin auriculaire - Cinquante caractères

Na Het Martyrium, het beste boek dat ik dit jaar heb gelezen, wilde ik dolgraag meer lezen van deze wonderbaarlijke schrijver. Het meest voor de hand liggend was zijn volgende meesterwerk Massa en Macht, maar ik voelde me nog niet klaar voor deze imponerende studie waar 20 jaar aan gewerkt is en waarmee de Nobelprijs voor de Literatuur grotendeels is verdiend. Ik kwam daardoor uit bij zijn hoog aangeschreven biografie, daar Elias Canetti geen andere romans meer heeft geschreven na zijn eerste. Dit is het eerste deel van die autobiografie: De Behouden Tong. De enige biografie die ik ooit eerder las is van Carl Lewis, de atletiek legende, die mijn grote held was op de basisschool. Ik was toen 11 jaar, en dat betekent dat ik er nu dus niet helemaal zeker meer van was of dit genre wel iets voor mij zou zijn. Wat bleek: deze autobiografie is bijna magisch. En of dat nou ligt aan de schrijfstijl van Elias Canetti en de wijze waarop hij alleen de meest belangrijke momenten uit zijn leven tot leven brengt, of iets aan autobiografieën in het algemeen, ik kan het nu niet zeggen, maar mijn eigen persoonlijkheid bepalende herinneringen keerde achter elkaar terug in mijn gedachtes. Wat mooi vond ik dat. Het was net zoals bij het Martyrium, waar ik ook na het lezen nog vaak met de materie in mijn hoofd aan het wegdromen was in het verleden.Dit eerste deel van de autobiografie vertelt over de eerste 16 levensjaren van de schrijver. Terwijl voor mij een verhuizing binnen mijn eigen dorp al een apocalyptische ramp geweest zou zijn geweest in mijn jeugd, doet hij zowel Bulgarije, Engeland, Oostenrijk als Zwitserland aan als opgroeiplekken. Omringt door vele culturen en talen ontwikkelt kleine Elias al snel een liefde voor woorden en zinnen. Hij wordt daarbij aangemoedigd door zijn vader die van jongs af aan veel boeken voor hem meeneemt en hem verder stimuleert door elke avond te vragen wat hij gelezen heeft. Na de plotselinge dood van zijn vader neemt zijn moeder deze rol van hem over en onder haar invloed groeit hij uit tot een belezen jongeman die werkelijk overal geïnteresseerd in is. In deze jaren neemt de relatie met zijn moeder een grote rol in zijn leven in, maar ook de invloed die familieleden, schoolkameraden, docenten, schrijvers en verhalen op hem hebben gehad komen uitgebreid aan bod. De meest fascinerende momenten waren voor mij echter de ervaringen met individuen of groepen die hun macht lieten gelden en daardoor als beginnende inspiratie dienden voor zijn eerder genoemde meesterwerken. Het zorgde ervoor dat ik meteen bij hoofdstuk 1 werd gegrepen.

La langue sauvée: Histoire d'une jeunesse 1905-1921

Elias Canetti's 1981 Nobel Prize was awarded mainly on the basis of this, his masterwork of philosophical anthropology about la condition humaine on an overpopulated planet.  Ranging from soccer crowds and political rallies to Bushmen and the pilgrimage to Mecca, Canetti exhaustively reviews the way crowds form, develop, and dissolve, using this taxonomy of mass movement as a key to the dynamics of social life. The style is abstract, erudite, and anecdotal, which makes Crowds and Power the sort of work that awes some readers with its profundity while irritating others with its elusiveness. Canetti loves to say something brilliant but counterintuitive, and then leave the reader to figure out both why he said it and whether it's really true. --Richard Farr

Jeux De Regard 1931 1937: Histoire D'une Vie

Résumé

Plus de livres de Elias Canetti

Critiques

Ce livre n'a pas encore de critiques