This is the third volume of Elias Canetti's autobiography, following "The Tongue Set Free" and "The Torch in My Ear". It is set in Vienna between 1931 and 1937, at a time when the European catastrophe was already clear to anyone with eyes to see. The book is both a portrait of its time and an intellectual and spiritual autobiography. Canetti describes his relationships with Herman Broch, Robert Musil, Fritz Wortruba, the composer Alban Berg, and Alma Mahler.

Jeux De Regard 1931 1937: Histoire D'une Vie

Le territoire de l'homme - Réflexions, 1942-1972

"Auto-da-Fé" is the story of Peter Kien, a distinguished, reclusive sinologist living in Germany between the wars. With masterly precision, Canetti reveals Kien's character, displaying the flawed personal relationships which ultimately lead to his destruction.Manipulated by his illiterate and grasping housekeeper, Therese, who has tricked him into marriage, and Benedikt Pfaff, a brutish concierge, Kien is forced out of his apartment - which houses his great library and one true passion - and into the underworld of the city. In this purgatory he is guided by a chess-playing dwarf of evil propensities, until he is eventually restored to his home. But on his return he is visited by his brother, an eminent psychiatrist who, by an error of diagnosis, precipitates the final crisis..."Auto-da-Fé" was first published in Germany in 1935 as "Die Blendung" ("The Blinding" or "Bedazzlement") and later in Britain in 1947, where the publisher noted Canetti as a 'writer of strongly individual genius, which may prove influential', an observation borne out when the author was awarded the Nobel Prize for Literature in 1981. "Auto-da-Fé" still towers as one of the greatest novels of the twentieth century, and Canetti's incisive vision of an insular man battling agianst the outside world is as fresh and rewarding today as when first it appeared in print.

Auto-da-Fé

Après La langue sauvée et Le flambeau dans l'oreille, ce troisième volume des mémoires d'Elias Canetti, prix Nobel de littérature, rend compte d'une période brève mais particulièrement importante. Qu'il s'agisse de la vie privée, de la formation intellectuelle de l'auteur, de son oeuvre qui déjà s'édifie ou bien de la décomposition politique qui touche l'Europe centrale. Tandis que Vienne, capitale des arts et des idées, connaît un ultime flamboiement, Canetti, bientôt trentenaire, y affronte ses premières épreuves d'écrivain. Des épreuves qu'il parvient à surmonter grâce à la rencontre de très grands esprits comme Musil, Hermann Broch ou Alban Berg qui l'encouragent, tandis qu'il exerce sur eux son regard aigu qui nous vaut de fabuleux portraits. Outre ces rencontres humaines, des oeuvres du passé - Büchner, Goya, Breughel - contribuent à initier au réel le jeune écrivain qui contemple et restitue l'ambiance de villes telles que Strasbourg ou Prague, lieux d'une époque engloutie. Et tandis que se multiplient les signes prémonitoires d'une catastrophe imminente, Canetti retrouve, pour la perdre définitivement, sa mère. Il lui consacre des pages parmi les plus lucides et déchirantes que l'amour et la mort aient inspirées.

Jeux de regard - Histoire d'une vie 1931-1937

Na Het Martyrium, het beste boek dat ik dit jaar heb gelezen, wilde ik dolgraag meer lezen van deze wonderbaarlijke schrijver. Het meest voor de hand liggend was zijn volgende meesterwerk Massa en Macht, maar ik voelde me nog niet klaar voor deze imponerende studie waar 20 jaar aan gewerkt is en waarmee de Nobelprijs voor de Literatuur grotendeels is verdiend. Ik kwam daardoor uit bij zijn hoog aangeschreven biografie, daar Elias Canetti geen andere romans meer heeft geschreven na zijn eerste. Dit is het eerste deel van die autobiografie: De Behouden Tong. De enige biografie die ik ooit eerder las is van Carl Lewis, de atletiek legende, die mijn grote held was op de basisschool. Ik was toen 11 jaar, en dat betekent dat ik er nu dus niet helemaal zeker meer van was of dit genre wel iets voor mij zou zijn. Wat bleek: deze autobiografie is bijna magisch. En of dat nou ligt aan de schrijfstijl van Elias Canetti en de wijze waarop hij alleen de meest belangrijke momenten uit zijn leven tot leven brengt, of iets aan autobiografieën in het algemeen, ik kan het nu niet zeggen, maar mijn eigen persoonlijkheid bepalende herinneringen keerde achter elkaar terug in mijn gedachtes. Wat mooi vond ik dat. Het was net zoals bij het Martyrium, waar ik ook na het lezen nog vaak met de materie in mijn hoofd aan het wegdromen was in het verleden.Dit eerste deel van de autobiografie vertelt over de eerste 16 levensjaren van de schrijver. Terwijl voor mij een verhuizing binnen mijn eigen dorp al een apocalyptische ramp geweest zou zijn geweest in mijn jeugd, doet hij zowel Bulgarije, Engeland, Oostenrijk als Zwitserland aan als opgroeiplekken. Omringt door vele culturen en talen ontwikkelt kleine Elias al snel een liefde voor woorden en zinnen. Hij wordt daarbij aangemoedigd door zijn vader die van jongs af aan veel boeken voor hem meeneemt en hem verder stimuleert door elke avond te vragen wat hij gelezen heeft. Na de plotselinge dood van zijn vader neemt zijn moeder deze rol van hem over en onder haar invloed groeit hij uit tot een belezen jongeman die werkelijk overal geïnteresseerd in is. In deze jaren neemt de relatie met zijn moeder een grote rol in zijn leven in, maar ook de invloed die familieleden, schoolkameraden, docenten, schrijvers en verhalen op hem hebben gehad komen uitgebreid aan bod. De meest fascinerende momenten waren voor mij echter de ervaringen met individuen of groepen die hun macht lieten gelden en daardoor als beginnende inspiratie dienden voor zijn eerder genoemde meesterwerken. Het zorgde ervoor dat ik meteen bij hoofdstuk 1 werd gegrepen.

La langue sauvée: Histoire d'une jeunesse 1905-1921

Le professeur Peter Kien, un homme long et maigre, savant sinologue [...], avait l'habitude de jeter un coup d'œil aux devantures de toutes les librairies devant lesquelles il passait. Il trouvait presque plaisant de constater que la mauvaise graine et l'ivraie gagnaient chaque jour du terrain. Lui-même possédait la plus importante bibliothèque privée de cette grande ville. Et il en emportait toujours une parcelle sur lui. La passion qu'il éprouvait pour elle, la seule qu'il se permit dans sa vie sévère et studieuse, le contraignait à des mesures de prudence.

Audo-da-fé

Le Coeur secret de l'horloge - Réflexions, 1973-1985

Elias Canetti's 1981 Nobel Prize was awarded mainly on the basis of this, his masterwork of philosophical anthropology about la condition humaine on an overpopulated planet.  Ranging from soccer crowds and political rallies to Bushmen and the pilgrimage to Mecca, Canetti exhaustively reviews the way crowds form, develop, and dissolve, using this taxonomy of mass movement as a key to the dynamics of social life. The style is abstract, erudite, and anecdotal, which makes Crowds and Power the sort of work that awes some readers with its profundity while irritating others with its elusiveness. Canetti loves to say something brilliant but counterintuitive, and then leave the reader to figure out both why he said it and whether it's really true. --Richard Farr

Masse Et Puissance

Après les trois volets de son autobiographie - La langue sauvée, Le flambeau dans l'oreille et Jeux de regard -, Elias Canetti s'est penché sur ses « années anglaises ». Rassemblée et ordonnée après sa mort en 1994 à l'instigation de sa fille, cette suite fragmentaire et inachevée de l'« Histoire d'une vie » mêle journal intime et galerie de portraits.
  Émigré à Londres dès 1939 avec sa femme Veza, Canetti se fait le témoin de l'Histoire et brosse un brillant panorama de la vie britannique pendant et après la guerre. De l'aristocrate au balayeur des rues, il observe avec curiosité les moeurs et le caractère des Anglais, peinant lui-même à s'intégrer dans ce monde dont il dénonce la suffisance et la froideur sous le masque de la courtoisie. Gens de lettres, savants, historiens, politiciens sont croqués avec une causticité redoutable, comme T.S. Eliot, Iris Murdoch ou Margaret Thatcher. Mais Canetti côtoie également, avec plus de bonheur Kokoschka, Bertrand Russell ou Anna Mahler, et se fait une poignée d'amis précieux, Anglais ou Viennois émigrés comme lui. 
  Outre leur intérêt documentaire, ces réflexions et ces portraits reflètent la personnalité profonde et secrète de l'auteur de Masse et puissance, oeuvre majeure dont il entreprend la rédaction à Amersham pendant le Blitz.

Jeux De Regard 1931 1937: Histoire D'une Vie

Résumé

Plus de livres de Elias Canetti

Critiques

Ce livre n'a pas encore de critiques